Het levensverhaal van de Canadese singer-songwriter Lily Frost is toch wel wat speciaal te noemen. Ze werd in Toronto, Ontario geboren als Lindsey Frost Davis, ze is perfect tweetalig in het Frans en het Engels en als muzikante opereert ze in diverse, sterk uiteenlopende muziekgenres. Ze studeerde piano aan het conservatorium in Toronto, gevolgd door jazz aan de universiteit van Montreal en ze werd de leadzangeres van een ‘lounge’-band ‘The Colorifics’ in Vancouver, terwijl ze gelijktijdig ook een solocarrière ontwikkelde.

In totaal kan ze al veertien platen in haar discografie bijschrijven en daar komt nu haar laatste muzikale project “Retro-Moderne” bij, een album dat Lily Frost in eigen beheer heeft opgenomen en uitgebracht. In haar carrière werd ze door allerlei andere artiesten beïnvloed, maar voor deze nieuwe plaat liet ze zich inspireren door het Franse cabaret en de stijlvolle Britse ‘mod’-cultuur uit de jaren ’60. De link naar ‘vintage’, hip hop en popmuziek in haar werk is daarbij nooit veraf.

“Retro-Moderne” bestaat uit elf nummers die ze samen met producer Gus ‘Van Go’ Coriandoli, de leadzanger van de Canadese skaformatie ‘Me, Mom And Morgentaler’ heeft opgenomen. De muzikanten die voor de orkestratie zorgden waren toetsenist Dan Miller, bassist Jay Baird, drummer Jesse Baird, gitarist Eric St-Laurent en Soli Joy die harmony vocals en percussie afleverde. Op de twee ‘lyrics’- video’s bij deze recensie kunt u luisteren naar twee tracks uit dit album: “Reckless Corazón” en het als single verschenen “Cruel World (Nickel & Dime)”, een nummer dat Lily Frost samen componeerde met Byram Joseph, aka songschrijver en multi-instrumentalist ‘Slakah The Beatchild’ uit Toronto.

Twee songs brengt Lily Frost samen met de ook al uit Toronto stammende countrymuzikant Nichol Robertson: de openingstrack is een coverversie van “Wild Is The Wind”, een song van Johnny Mathis uit 1957. Het tweede nummer is eveneens een coverversie van het liedje “Bang Bang (My Baby Shot Me Down)” van Cher en in 1966 geschreven door haar toenmalige echtgenoot Sonny Bono, maar voor het eerst tot in de hitparade gezongen door Nancy Sinatra. “Lay Low” en de als een ‘Latin dance’ gebrachte song “Reckless Corazón” zijn moderne popnummers, terwijl “Irresistable” en de dromerige popballad “Rock Me Baby” allebei klinken als stokoude sixties-klassiekers.

Verder valt er eveneens te genieten van het swingende “Rainbow Glasses” dat leuke herinneringen oproept aan het werk van Debby Harry bij ‘Blondie’. Ook albumafsluiter “It’s The Love” wordt haast fluisterend en intiem gezongen door Lily Frost en roept daarmee de vergelijking op met een zeemzoeterig musicalliedje uit de jaren ‘50. Het album “Retro-Moderne” is dus wel degelijk wat de titel probeert samen te vatten: heel oude retromuziek die hier in een hip en modern kleedje werd gestoken en dat is wat ons betreft bijzonder leuk om te horen, meerdere keren zelfs.

(valsam)